And so it begins!
Door: Rosi
Blijf op de hoogte en volg Rosi
30 Januari 2014 | Australië, Comboyne
Ik zit dit te typen vanuit een schattig barretje in een dorpje in Australie, waar ik de dag doorbreng terwijl mijn host, Michael Azzapardi, een dag werkt bij een dierenkliniek hier in de buurt.
Maar ik zal bij het begin beginnen...
Op 15 januari vloog ik om 8 uur 's ochtends vanuit Eindhoven naar Londen. Na een dagje Camden Town en koffie drinken met een old dear friend vloog ik 's avonds, om half 10, naar Delhi, India. Deze vlucht duurde 8 uur, met chagrijnige stewardessen en te weinig drinken, en natuurlijk, zoals een vliegtuig hoort te hebben, een over actieve airconditioning. Na een stop van 3 uur in Delhi stapte ik op mijn volgende vlucht, die me in 12 uur naar Sydney bracht. Ik zou niet kunnen zeggen hoe laat het was toen ik aankwam of vertrok uit Delhi, maar voor mijn biologische klok was het ergens in de vroege ochtend.
Toen ik in Sydney aankwam was het een uur of 7 's ochtends lokale tijd, en mijn arme biologische klokje was natuurlijk helemaal van slag.
In Sydney heb ik gelijk wat andere backpackers ontmoet, drie Britten die ook net waren aangekomen, en een van hen had ook vanaf Londen in dezelfde vluchten als ik. Met hen ben ik naar hun hostel gegaan, waar ik vervolgens internet kon gebruiken om de locatie van mijn eigen hostel op te zoeken.
Na het inchecken en mijn backpack te hebben achtergelaten in de kamer ben ik de stad in gegaan. Heerlijk warm, brandende zon, en een overall feelgood sfeertje hier. Het deed me een beetje denken aan een grote versie van Almere, als Almere in een warm klimaat was gebouwd en vriendelijke, gezonde inwoners had. Vriendelijker en gezonder dan de huidige inwoners in ieder geval.
Mijn week in Sydney was lekker, rustig op eigen tempo de stad ontdekken, het Museum of Contemporary Art bezocht, slenteren door Chinatown, uitrusten van de jetlag en genieten van het heerlijke weer. Natuurlijk, zoals alleen ik dat kan, ben ik in de eerste drie dagen zo ongeveer alle belangrijke spullen die ik heb kwijtgeraakt, en ik heb ze ook weer teruggevonden. Alles behalve mijn pinpas... Die met hulp van mijn lieve vader op dit moment naar mij toe vliegt via de post. Thanks dad! :)
Na deze week ben ik op de trein naar Gosford gestapt, een uurtje noord van Sydney, waar ik ben opgepikt door mijn eerste host, Michael. Ik doe hier namelijk een programma, HelpX, waarmee backpackers de kans krijgen om te werken bij lokale boerderijen en dergelijke, tegen kost en inwoning.
Na een 4 uur durende autorit kwamen we aan bij Michael's stuk land, van 80 (!!) hectare groot. Reusachtig natuurlijk, maar 3/4e daarvan is bos, en, zoals Michael het zelf bracht; 'I'm not the owner. I'm merely a guardian of the place until the next person comes to live here.'
Mijn dagen met Michael zijn als volgt; we staan vroeg op, rond een uur of 7, en eten een licht ontbijt. Daarna wandelen we een stuk tot de rand van zijn property en weer terug, een kilometer of 2,5. Na deze wandeling beginnen we met ons werk. Dat is voor hem voornamelijk het verbeteren en verder bouwen aan zijn huis en klussen in het algemeen, en voor mij voornamelijk werken in de groentetuin. 's Middags lunnchen we rond een uur of 1 en na de lunch raap ik de passievruchten die elke dag met tientallen uit de boom vallen. Vervolgens gaan we weer verder met onze bezigheden, en rond 5 uur houden we ermee op voor de dag. Eten rond half 7 en daarna de rest van de avond lekker ontspannen met een boek of een goed gesprek.
Michael is een interessante man en hij weet me heel veel te vertellen over Australie en de cultuur hier. Twee dagen per week werkt hij als dierenarts, en vandaag is de eerste dag dat ik dat meemaak, vandaar dat ik nu in dit barretje zit.
Zometeen ga ik voor het eerst hier in Australie een strand opzoeken en lekker zwemmen (maar ik zal oppassen voor de stroming, lieve papa).
In de namiddag zie ik Michael weer als hij klaar is met werk, doen we boodschappen, en rijden we weer terug naar zijn property. Morgen is het weer work as usual.
Ohja, het is hier nu kwart over 10 's ochtends, ik loop dus 10 uur op jullie voor.
Ik ben door mijn internet heen dus moet snel gaan afsluiten, maar ik ga proberen minstens eens per twee weken even iets te schrijven voor iedereen die me wilt volgen.
Lieve groeten aan iedereen back home, en jullie horen snel weer van me. :)
Cheers!
Rosi
Maar ik zal bij het begin beginnen...
Op 15 januari vloog ik om 8 uur 's ochtends vanuit Eindhoven naar Londen. Na een dagje Camden Town en koffie drinken met een old dear friend vloog ik 's avonds, om half 10, naar Delhi, India. Deze vlucht duurde 8 uur, met chagrijnige stewardessen en te weinig drinken, en natuurlijk, zoals een vliegtuig hoort te hebben, een over actieve airconditioning. Na een stop van 3 uur in Delhi stapte ik op mijn volgende vlucht, die me in 12 uur naar Sydney bracht. Ik zou niet kunnen zeggen hoe laat het was toen ik aankwam of vertrok uit Delhi, maar voor mijn biologische klok was het ergens in de vroege ochtend.
Toen ik in Sydney aankwam was het een uur of 7 's ochtends lokale tijd, en mijn arme biologische klokje was natuurlijk helemaal van slag.
In Sydney heb ik gelijk wat andere backpackers ontmoet, drie Britten die ook net waren aangekomen, en een van hen had ook vanaf Londen in dezelfde vluchten als ik. Met hen ben ik naar hun hostel gegaan, waar ik vervolgens internet kon gebruiken om de locatie van mijn eigen hostel op te zoeken.
Na het inchecken en mijn backpack te hebben achtergelaten in de kamer ben ik de stad in gegaan. Heerlijk warm, brandende zon, en een overall feelgood sfeertje hier. Het deed me een beetje denken aan een grote versie van Almere, als Almere in een warm klimaat was gebouwd en vriendelijke, gezonde inwoners had. Vriendelijker en gezonder dan de huidige inwoners in ieder geval.
Mijn week in Sydney was lekker, rustig op eigen tempo de stad ontdekken, het Museum of Contemporary Art bezocht, slenteren door Chinatown, uitrusten van de jetlag en genieten van het heerlijke weer. Natuurlijk, zoals alleen ik dat kan, ben ik in de eerste drie dagen zo ongeveer alle belangrijke spullen die ik heb kwijtgeraakt, en ik heb ze ook weer teruggevonden. Alles behalve mijn pinpas... Die met hulp van mijn lieve vader op dit moment naar mij toe vliegt via de post. Thanks dad! :)
Na deze week ben ik op de trein naar Gosford gestapt, een uurtje noord van Sydney, waar ik ben opgepikt door mijn eerste host, Michael. Ik doe hier namelijk een programma, HelpX, waarmee backpackers de kans krijgen om te werken bij lokale boerderijen en dergelijke, tegen kost en inwoning.
Na een 4 uur durende autorit kwamen we aan bij Michael's stuk land, van 80 (!!) hectare groot. Reusachtig natuurlijk, maar 3/4e daarvan is bos, en, zoals Michael het zelf bracht; 'I'm not the owner. I'm merely a guardian of the place until the next person comes to live here.'
Mijn dagen met Michael zijn als volgt; we staan vroeg op, rond een uur of 7, en eten een licht ontbijt. Daarna wandelen we een stuk tot de rand van zijn property en weer terug, een kilometer of 2,5. Na deze wandeling beginnen we met ons werk. Dat is voor hem voornamelijk het verbeteren en verder bouwen aan zijn huis en klussen in het algemeen, en voor mij voornamelijk werken in de groentetuin. 's Middags lunnchen we rond een uur of 1 en na de lunch raap ik de passievruchten die elke dag met tientallen uit de boom vallen. Vervolgens gaan we weer verder met onze bezigheden, en rond 5 uur houden we ermee op voor de dag. Eten rond half 7 en daarna de rest van de avond lekker ontspannen met een boek of een goed gesprek.
Michael is een interessante man en hij weet me heel veel te vertellen over Australie en de cultuur hier. Twee dagen per week werkt hij als dierenarts, en vandaag is de eerste dag dat ik dat meemaak, vandaar dat ik nu in dit barretje zit.
Zometeen ga ik voor het eerst hier in Australie een strand opzoeken en lekker zwemmen (maar ik zal oppassen voor de stroming, lieve papa).
In de namiddag zie ik Michael weer als hij klaar is met werk, doen we boodschappen, en rijden we weer terug naar zijn property. Morgen is het weer work as usual.
Ohja, het is hier nu kwart over 10 's ochtends, ik loop dus 10 uur op jullie voor.
Ik ben door mijn internet heen dus moet snel gaan afsluiten, maar ik ga proberen minstens eens per twee weken even iets te schrijven voor iedereen die me wilt volgen.
Lieve groeten aan iedereen back home, en jullie horen snel weer van me. :)
Cheers!
Rosi
-
30 Januari 2014 - 01:29
B:
Rosi, fijn dat je schrijft, schrijven is goed, het is expressie en communicatie tegelijk. Ik vind het prachtig wat je meemaakt, tot snel. X, groeten uit Berlijn. -
30 Januari 2014 - 11:11
Marian:
Wauw Rosi, wat een heerlijk verhaal, ik zie je daar helemaal lopen en bezig. Het grote Almere maar dan met lieve gezonde mensen :-) heeft je meteen in het diepe gegooid en wat fijn te lezen dat je nu in een dorpje bent met zo'n aardige host. Lekker veel buiten en meer van de australische cultuur zien en horen. Ik kijk uit naar je volgende blog! Heel veel liefs mama -
30 Januari 2014 - 11:33
Silvester:
Heerlijk Rosi, om zo een stukje met je mee te reizen en over je schouder mee te kijken in the life of a young nomad ! Geniet van de mooie reis, lees je gauw weer, liefs Silvester -
30 Januari 2014 - 18:28
Els:
Hey Roos,
Wat goed dat je schrijft, het klinkt uitstekend.
Zo'n relaxed leven is natuurlijk altijd goed. Beetje werken, beetje zwemmen, beetje zonnen.
Goedzo meis ga lekker door zo!
Liefs Harrie en Els -
02 Februari 2014 - 18:11
Oma:
Wat een geweldig verhaal Rosi, met hoogte en diepte punten. Maar je beleeft genoeg en dat is natuurlijk
ook je bedoeling. Ik hoop dat ie met volle teugen kan genieten en steeds weer leuke mensen ontmoet.
Veel plezier, liefs oma. -
08 Februari 2014 - 18:43
Oma Corry:
Lieve Rosi,Ik heb zeer genoten van je reisverslag. Volgens mij heb je het daar erg leuk. Groetjes, Corry -
11 Februari 2014 - 16:10
Richard:
Lieve Rosi,
Wat leuk leuk om je eerste belevenissen te lezen! Het klinkt allemaal erg leuk. Ik ben beneuwd naar je volgende post!
Kus van Ome Ries -
24 Maart 2014 - 14:39
Michael:
dag, Rosi!
How now, how now? Hier begint de lente toch echt te komen. Wordt het bij jou kouder? Is het moeilijk om plekken te vinden, waar je via het internet weer berichten kunt sturen? Want het laatste is alweer van lang geleden, en iedereen is erg benieuwd!!
Veel liefs en tot schrijfs!
Michael
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
