Beter laat dan nooit...
Door: Rosi
Blijf op de hoogte en volg Rosi
25 Maart 2014 | Australië, Mullumbimby
Nou nou, hè hè, poe poe... Laat ik maar weer eens achter de computer kruipen.
Sorry Nederland! Het is hier veel te leuk om veel te schrijven! Maar ik ga het toch maar weer doen, and it's gonna be a long one, want ik heb veel te vertellen.
De vorige keer dat jullie van me hoorden (alweer 2 maanden terug...) was ik nog bij Michael in Comboyne, maar inmiddels ben ik een stukje naar het noorden gekropen en bij de Australian Dream aangekomen; Byron Shire. De plek waar de mensen het relaxed zijn, de golven het best, de natuur het mooist, en alle hippies van heel Australië lijken hier geconcentreerd te zijn. Awesomeee!
Toen ik aankwam in Mullumbimby (regio: Byron Shire) begon ik met een weekje wonen en werken bij twee hele lieve mensen en hun dochter en kleindochter. Ze zijn allebei gepensioneerde yogaleraren en ik hielp ze met werk in de tuin, wat zware dingen sjouwen, een beetje opruimen hier en daar.
Ik zou in eerste instantie nog een week blijven, nadat ik een weekendje in Byron Bay zou doorbrengen, maar op zondagochtend belden ze me om te vertellen dat zij zelf die week niet thuis zouden zijn, maar ze wel een ander gezin kenden dat mij wel in huis zou willen nemen, een koppel met hun 9-jarige zoontje. Zo gezegd zo gedaan, and I've hung around ever since.
Ik werkte een paar uur per dag van maandag tot donderdag of vrijdag, en vertrok vervolgens voor het weekend naar Byron Bay. Iedereen die mij op Facebook heeft (of de foto's in ieder geval heeft gezien) weet dat ik het daar reusachtig naar m'n zin heb, en ik heb een hele hoop Franzen bevriend die daar in hetzelfde hostel zitten als ik. Zo goed bevriend zelfs dat na twee weken twee van hen met mij mee terug kwamen naar Mullumbimby!
Dat zit zo; er is hier een klus die toch zo rot en modderig en zwaar en modderig en stinkend en modderig is, dat Ziji en Avinashi het eigenlijk niet vinden kunnen om mij als 'vrijwilliger' ervoor in te zetten, dus in plaats daarvan wilden ze wat mensen huren. En toen stelden ze voor, 'hey, waarom vraag je die Franse vrienden van je niet?'.
Nou, die waren helemaal blij want ze zochten al drie weken naar een baan, ik was natuurlijk helemaal blij want ik had wat meer gezelschap hier, Avinashi was helemaal blij omdat ze opeens twee grote sterke jongens had die hard werk verrichte, en Ziji was mogelijk nog blijer dan ons allemaal omdat Thibault een chef is en Ziji dus drie weken lang niet hoefde te koken en wel heerlijk kon eten.
Win win win win!
Ohja, wat voor werk deden we dan dat het zo vies en zwaar en modderig is?
Er is hier dus een dam, een soort meertje van zo'n 15 meter breed, en in het midden veel te diep om te staan. Daar waar je wel kan staan komt de modder tot je schouders en het water maar iets erboven, behalve aan de uiterste randen waar je 'maar' tot je middel de modder in word gezogen.
En die modder moet er dus uit. Hoe dan? Nou, twee van ons gaan het water in en scheppen de modder in emmers, die in een bootje staan, en vervolgens trekt de derde persoon die aan de kant staat met een touw de boot terug en haalt de emmers eruit, om ze leeg te gooien naast de dam waar nu een supervruchtbaar stuk grond ontstaat. Oftewel; of, je bent steeds zware emmers aan het slepen, of je bent steeds modder aan het scheppen, met het water en modder tot je schouders. Ik weet niet of ik het goed uitleg maar geloof mij, langer dan 2 of 3 uur per dag hielden we het niet vol, zo zwaar is het. Maar all in good fun, en stiekem ben ik ook wel een beetje trots op alle kubieke meters modder die we er tot nu toe al uit hebben weten te halen.
Vorig weekend zijn Thomas en Thibault hier vertrokken om twee weken in de Gold Coast door te brengen, iets noord van hier. Aan het einde van deze week reis ik ze achterna, om na nog weer een week met z'n drieën verder te reizen naar Cairns. En dan zit mijn tijd in Australië er al weer op!
Vanaf Cairns vlieg ik naar Bali en daar begint Avontuur Indonesië, en daarna begint Avontuur Thailand, en dan kom ik alweer thuis! Jongens jongens de tijd vliegt...
Ik ga natuurlijk geen beloftes maken om nog te schrijven voor ik Australië vertrek, noch ga ik beloftes maken om te schrijven in Indonesië en Thailand, want volgens mij is het punt wel overgekomen dat ik nou eenmaal niet heel goed ben in dagboeken bijhouden. I'm sorry guys, I thought I could change... ;)
Maar ik gooi om de zoveel tijd een zooi foto's op Facebook, en volgens mij zijn die allemaal publiekelijk dus die zou iedereen moeten kunnen zien.
En familie zonder facebook-account kan natuurlijk aan papa of mama vragen of ze ze willen laten zien.
Nou goed, volgens mij ben ik een beetje uitgetyped, ik heb nog honderden verhalen maar dat komt allemaal wel weer als ik thuis ben met een kop koffie. Is net weer iets persoonlijker dan praten tegen een computerscherm, die zeggen niet zoveel terug namelijk.
Speciale groetjes aan Oma Lopik (Christoffel hangt nog trots aan mijn tas!) en Oma Corry (ik pas op voor haaien!), en natuurlijk ook aan aaaaaalle andere familie (including de Veldhovens en José + familie) :)
Ik blijf lekker genieten hier, en misschien, als de goden ons goed gezind zijn, horen jullie nog wat van me voordat ik weer terug ben ;)
Cheers!
Rosi
ps; Michael, het word langzaamaan een beeeeetje kouder hier, nog steeds afgewisseld met wat snikhete dagen, maar over een week ga ik further up north en daar is het altijd wel pittig warm. Geniet van de zon!
pps; ohja haha ik heb tegenwoordig een neuspiercing :)
Sorry Nederland! Het is hier veel te leuk om veel te schrijven! Maar ik ga het toch maar weer doen, and it's gonna be a long one, want ik heb veel te vertellen.
De vorige keer dat jullie van me hoorden (alweer 2 maanden terug...) was ik nog bij Michael in Comboyne, maar inmiddels ben ik een stukje naar het noorden gekropen en bij de Australian Dream aangekomen; Byron Shire. De plek waar de mensen het relaxed zijn, de golven het best, de natuur het mooist, en alle hippies van heel Australië lijken hier geconcentreerd te zijn. Awesomeee!
Toen ik aankwam in Mullumbimby (regio: Byron Shire) begon ik met een weekje wonen en werken bij twee hele lieve mensen en hun dochter en kleindochter. Ze zijn allebei gepensioneerde yogaleraren en ik hielp ze met werk in de tuin, wat zware dingen sjouwen, een beetje opruimen hier en daar.
Ik zou in eerste instantie nog een week blijven, nadat ik een weekendje in Byron Bay zou doorbrengen, maar op zondagochtend belden ze me om te vertellen dat zij zelf die week niet thuis zouden zijn, maar ze wel een ander gezin kenden dat mij wel in huis zou willen nemen, een koppel met hun 9-jarige zoontje. Zo gezegd zo gedaan, and I've hung around ever since.
Ik werkte een paar uur per dag van maandag tot donderdag of vrijdag, en vertrok vervolgens voor het weekend naar Byron Bay. Iedereen die mij op Facebook heeft (of de foto's in ieder geval heeft gezien) weet dat ik het daar reusachtig naar m'n zin heb, en ik heb een hele hoop Franzen bevriend die daar in hetzelfde hostel zitten als ik. Zo goed bevriend zelfs dat na twee weken twee van hen met mij mee terug kwamen naar Mullumbimby!
Dat zit zo; er is hier een klus die toch zo rot en modderig en zwaar en modderig en stinkend en modderig is, dat Ziji en Avinashi het eigenlijk niet vinden kunnen om mij als 'vrijwilliger' ervoor in te zetten, dus in plaats daarvan wilden ze wat mensen huren. En toen stelden ze voor, 'hey, waarom vraag je die Franse vrienden van je niet?'.
Nou, die waren helemaal blij want ze zochten al drie weken naar een baan, ik was natuurlijk helemaal blij want ik had wat meer gezelschap hier, Avinashi was helemaal blij omdat ze opeens twee grote sterke jongens had die hard werk verrichte, en Ziji was mogelijk nog blijer dan ons allemaal omdat Thibault een chef is en Ziji dus drie weken lang niet hoefde te koken en wel heerlijk kon eten.
Win win win win!
Ohja, wat voor werk deden we dan dat het zo vies en zwaar en modderig is?
Er is hier dus een dam, een soort meertje van zo'n 15 meter breed, en in het midden veel te diep om te staan. Daar waar je wel kan staan komt de modder tot je schouders en het water maar iets erboven, behalve aan de uiterste randen waar je 'maar' tot je middel de modder in word gezogen.
En die modder moet er dus uit. Hoe dan? Nou, twee van ons gaan het water in en scheppen de modder in emmers, die in een bootje staan, en vervolgens trekt de derde persoon die aan de kant staat met een touw de boot terug en haalt de emmers eruit, om ze leeg te gooien naast de dam waar nu een supervruchtbaar stuk grond ontstaat. Oftewel; of, je bent steeds zware emmers aan het slepen, of je bent steeds modder aan het scheppen, met het water en modder tot je schouders. Ik weet niet of ik het goed uitleg maar geloof mij, langer dan 2 of 3 uur per dag hielden we het niet vol, zo zwaar is het. Maar all in good fun, en stiekem ben ik ook wel een beetje trots op alle kubieke meters modder die we er tot nu toe al uit hebben weten te halen.
Vorig weekend zijn Thomas en Thibault hier vertrokken om twee weken in de Gold Coast door te brengen, iets noord van hier. Aan het einde van deze week reis ik ze achterna, om na nog weer een week met z'n drieën verder te reizen naar Cairns. En dan zit mijn tijd in Australië er al weer op!
Vanaf Cairns vlieg ik naar Bali en daar begint Avontuur Indonesië, en daarna begint Avontuur Thailand, en dan kom ik alweer thuis! Jongens jongens de tijd vliegt...
Ik ga natuurlijk geen beloftes maken om nog te schrijven voor ik Australië vertrek, noch ga ik beloftes maken om te schrijven in Indonesië en Thailand, want volgens mij is het punt wel overgekomen dat ik nou eenmaal niet heel goed ben in dagboeken bijhouden. I'm sorry guys, I thought I could change... ;)
Maar ik gooi om de zoveel tijd een zooi foto's op Facebook, en volgens mij zijn die allemaal publiekelijk dus die zou iedereen moeten kunnen zien.
En familie zonder facebook-account kan natuurlijk aan papa of mama vragen of ze ze willen laten zien.
Nou goed, volgens mij ben ik een beetje uitgetyped, ik heb nog honderden verhalen maar dat komt allemaal wel weer als ik thuis ben met een kop koffie. Is net weer iets persoonlijker dan praten tegen een computerscherm, die zeggen niet zoveel terug namelijk.
Speciale groetjes aan Oma Lopik (Christoffel hangt nog trots aan mijn tas!) en Oma Corry (ik pas op voor haaien!), en natuurlijk ook aan aaaaaalle andere familie (including de Veldhovens en José + familie) :)
Ik blijf lekker genieten hier, en misschien, als de goden ons goed gezind zijn, horen jullie nog wat van me voordat ik weer terug ben ;)
Cheers!
Rosi
ps; Michael, het word langzaamaan een beeeeetje kouder hier, nog steeds afgewisseld met wat snikhete dagen, maar over een week ga ik further up north en daar is het altijd wel pittig warm. Geniet van de zon!
pps; ohja haha ik heb tegenwoordig een neuspiercing :)
-
25 Maart 2014 - 11:05
Marian:
Ha Rosi,
wat heerlijk om weer zo'n lang verslag te lezen. Ja, ik had wel door dat je het reuze naar je zin hebt, al die feestelijke foto's en prachtige natuurplaatjes, wat een droomreis maak je.
En je gaat alweer bijna je volgende stap maken, de Gold Coast, geen modder maar goud :-)
Doe je hostgezin de groeten, bedank ze ook namens mij voor hun goede zorgen en tot gauw on Skype, for de personal note :-)
xMama -
25 Maart 2014 - 17:36
Job:
zo ik me al zorgen maakte over jouw wel en wee in in dat verre land, ben ik nu gerustgesteld. Er zit me nog één ding dwars : je neus piercing . Kan die ook weer verwijderd worden ?
Job -
26 Maart 2014 - 01:13
Rosi:
ha Job! geen zorgen, die piercing kan er nog uit. maar voorlopig hou ik hem er nog lekker even in haha, ik vind dat het me bijzonder goed staat. maar daar kan je over oordelen als ik weer terug ben. geniet van de lente, en tot snel weer :) -
27 Maart 2014 - 15:45
Oma :
Hoi Rosi, wat geweldig allemaal, wat jij in zo'n korte tijd allemaal meemaakt. En spannend ook he'.
Alle goeds gewenst, om deze prachtige reis tot een goed einde te brengen en veel plezier!
Tot de volgende keer. Liefs oma Jo. -
28 Maart 2014 - 17:26
Silvester:
Rosi, wat een indrukwekkende reis maak je. De facebook deed vermoeden dat het alleen feesten is, maar er wordt toch ook nog gewerkt in Oz ;)
Geniet ervan, dan genieten wij een beetje mee, hug Silvester -
05 April 2014 - 20:49
Michael, The One From Home, That Is:
Lieve Rosi,
Weer een mooi verhaal! Je modderverhaal herinnert me aan een beerput die ik ooit leeghaalde en schoon schrobde, op een camping in Frankrijk; ook fijn!
Wat een boel mensen heb je nu leren kennen, great! Dat is het mooie van je reis. Leuk dat ze in Frankrijk nog wel eens Thibault heten; dat is de kater uit "Reinard de Vos"!
Ondertussen is het 5 april, dus jij zit in Cairns of al in Nieuw-Guinea en Bali, denk ik.
Ik ben nu bij oma Corrie. Ik zal proberen deze site voor haar open te laten staan, dan kan ze er makkelijker bij.
Papa en José zijn bij tante Maria in Colomiers/Toulouse; komen zondag, 6 april, weer terug. Ik zelf zal as. donderdag, 10 april, weer met de vijfde naar Rome gaan Daar is het nu niet zo warm; ik geef hun nog een week . . . . .
Nog veel plezier!!!!!
Michael Steine
-
05 April 2014 - 21:31
Cornelia Leber:
Lieve Rose,
Ik heb met veel plezier je verslag gelezen; het bevalt je dus zeer goed en je hebt al veel vrienden gemaakt, merk ik. Nu ga je dus binnenkort naar Bali en dat maakt me ook weer nieuws
gierig. Het komt dus zeker allemaal weer goed. Maar in Bangkok is het momenteel onrustig dus wees wel voorzichtig. Ik zeg het nu alvast.
Nog veel plezier en heel veel kusjes van Oma Corry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
